Κατερίνα Παπακώστα
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΔ Ν. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Από το Βήμα της Βουλής, στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης, τοποθετήθηκε η Γραμματέας Προγράμματος ΝΔ και Βουλευτής Τρικάλων, Κατερίνα Παπακώστα, στέλνοντας το δικό της μήνυμα στους «δημαγωγούς» της πολιτικής σκηνής που προσπαθούν να πλήξουν όχι μόνο την κυβέρνηση, αλλά την ίδια την δημοκρατία.

«Το να λέει  κανείς  την αλήθεια δεν είναι πάντοτε εύκολη υπόθεση και  δη  στην πολιτική», ανέφερε, συμπληρώνοντας πως «δεν  φτάνει μόνον, να έχει  κάποιος  το πολιτικό θάρρος, την πολιτική  γενναιότητα, το πολιτικό  ανάστημα  να  πει  την  αλήθεια στον λαό, αλλά κι ο λαός να έχει και την θέληση, το  σθένος, τη διάκριση, να  την ξεχωρίσει, να την αποδεχθεί και να την στηρίξει».

Η Βουλευτής τόνισε πως αποτελεί ηθική υποχρέωση της κυβέρνησης να επισημάνει τον κίνδυνο του άκρατου λαϊκισμού, της  εργαλειοποίησης και της  υφαρπαγής  συνειδήσεων, που έχουν ως μοναδικό στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας. Κατέκρινε μάλιστα, έντονα, όσους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο, προκειμένου να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, κατηγορώντας ευθέως την αντιπολίτευση για «πολιτικό παίγνιο», πάνω στον ανθρώπινο πόνο των οικογενειών των θυμάτων του πολυπαραγοντικού δυστυχήματος των Τεμπών.

Κλείνοντας, αναφέρθηκε και στον ρόλο της ως Αντιπροέδρου της Εξεταστικής Επιτροπής, επισημαίνοντας πως εκτέλεσε το θεσμικό της καθήκον «με πλήρη επίγνωση του αυξημένου ρόλου και της σοβαρότητας της κατάστασης», υπενθυμίζοντας σε όλους τους νόμιμους εκπροσώπους του λαού, πως ο καθένας θα κριθεί «από το αξιακό  σύστημα, το  ήθος και την αξιοπρέπεια του», αλλά και από την συνειδητή  απόφασή  του, να τιμά τον όρκο «προς  την πίστη μας, την πατρίδα μας, το δημοκρατικό πολίτευμα, το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, με όποιο πολιτικό κόστος, με όποιο  τίμημα».

Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο: https://youtu.be/DKb9r-fm-Mc

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία της στην Ολομέλεια:

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες  και Κύριοι  Συνάδελφοι,

Θα μου επιτρέψετε  να ξεκινήσω  την σημερινή μου ομιλία, επί της  κατατεθείσας πρότασης  δυσπιστίας,  με κάποιες  σκέψεις, τις  οποίες  θα ήθελα να μοιραστώ  μαζί  σας.

Τα  7 λεπτά  βεβαίως  φαντάζουν  εξαιρετικά  ελάχιστα  για  να μπορέσεις  να αποδώσεις  την  φιλοσοφία  και την στάση μιας  ζωής, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι απολύτως συνεπής  στον χρόνο μου.

Δεν ξέρω  αλήθεια, αν  το τι είναι σήμερα  ο καθένας  από  εμάς  είναι αποτέλεσμα της οικογένειας  στην  οποία μεγάλωσε, των  δασκάλων που τον δίδαξαν, των εμπειριών που έζησε, της  προσπάθειας, που  ο ίδιος κατέβαλε να  διαπλάσει τον εαυτό του, ή  απλά  έτσι γεννιόμαστε ….

Το σίγουρο πάντως είναι, ότι  η στάση  μας  απέναντι  στα πράγματα  και οι  επιλογές μας πρωτίστως, όχι τα λόγια  μας, οι πράξεις μας  είναι αυτές, που καθορίζουν και  προσδιορίζουν τελικά  το ποιοι πραγματικά   είμαστε….

Και η αλήθεια  είναι,  πως πολλές  φορές έχω  νιώσει  μέσα  σε αυτή την αίθουσα και το έχω  πει άλλες  τόσες,  ότι  δεν είμαστε όλοι  ίδιοι.

Και άλλες  τόσες  φορές έχω αναρωτηθεί, εάν  υπάρχει τελικά  πραγματικά  ελπίδα  για  αυτόν  τον πολύπαθο λαό, για  αυτόν  τον ταλαιπωρημένο τόπο, για  αυτή  την τόσο ξεχωριστή, τόσο όμορφη, αλλά  και συνάμα  τόσο παράξενη, κατά τον Οδυσσέα  Ελύτη,  πατρίδα.

Νομίζω  κυρίες  και κύριοι  συνάδελφοι, ότι μία από τις  σημαντικότερες  αιτίες που   καταδυναστεύουν  το Έθνος  μας, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα,  είναι το  γεγονός, ότι ως  λαός  είμαστε  επιρρεπής  στην δημαγωγία.

Η  δημαγωγία διαχρονικά  αποτελεί την μεγαλύτερη πληγή και απειλή της  δημοκρατίας. Και αυτό διότι  φθείρει  την  ορθολογική δημόσια  συζήτηση  με  αποτέλεσμα,  να υπονομεύεται  η  χάραξη  οποιασδήποτε πολιτικής, ενώ η άποψη,  ότι εμείς  ποτέ  δεν υποκύπτουμε  και ότι εκείνοι  φταίνε  για τα πάντα, είναι εξαιρετικά  επικίνδυνη  και  καταστροφική.

Για αυτό και  δεν θα πρέπει κανείς  να ξεχνά, ότι  ο  θρίαμβος  των δημαγωγών   μπορεί να είναι  βραχύβιος, τα  ερείπια όμως αιώνια.

Η  πραγματικότητα  βεβαίως είναι αγαπητοί συνάδελφοι, ότι το να λέει  κανείς  την αλήθεια γενικά δεν είναι πάντοτε  και τόσο εύκολη υπόθεση…και  δη  στην πολιτική έτσι δεν είναι;

Καθώς  νομίζω πως όλοι θα  συμφωνήσουμε, τουλάχιστον  σε αυτό, πως  όσοι από την αρχαιότητα   μέχρι και την νεότερη  ιστορία είχαν το σθένος  να  την πουν, σε  κρίσιμες  πολιτικές  στιγμές, μάλλον  δεν είχαν και πολύ καλό τέλος.

Καθώς  το θέμα  τελικά  είναι, μιας και ακούω,  όπως  φαντάζομαι και όλοι εσείς, από μικρό παιδί, ότι  οι πολιτικοί γενικώς δεν συνηθίζουν λένε  την αλήθεια στον λαό, ότι δεν  φτάνει μόνον, να έχει  κάποιος  το πολιτικό θάρρος, την πολιτική  γενναιότητα, το πολιτικό  ανάστημα  να  πει  την  αλήθεια στον λαό, αλλά να έχει και  αυτός την θέληση,  το  σθένος, την διάκριση,   να  την ξεχωρίσει, να την αποδεχθεί και να την στηρίξει.

Σήμερα  κυρίες και κύριοι  συνάδελφοι της  αντιπολίτευσης, βρισκόμαστε  δυστυχώς, για μία ακόμη  φορά, στο ίδιο  έργο  θεατές.

Σε  μια  χώρα, σε μια κυβέρνηση, που  συστηματικά βάλλεται, διαβάλλεται και κατασυκοφαντείται  ακόμη και  διεθνώς από τους  ίδιους συνήθεις  ύποπτους,  εμείς   έχουμε   την ηθική υποχρέωση, να κρούσουμε  το καμπανάκι  κινδύνου του άκρατου λαϊκισμού, της  εργαλειοποίησης, της  υφαρπαγής  συνειδήσεων και κυρίως  του κινδύνου  μιας  διαρκώς  εξελισσόμενης κατάστασης, που δεν είναι άλλη από την προσπάθεια   αποσταθεροποίησης  της  χώρας.

Κάποιοι  σήμερα  δυστυχώς  παίζουν, για μία  ακόμη φορά,  τα ρέστα τους. Ρίχνουν  λάσπη και επιχειρούν την απόλυτη  δηλητηρίαση  του  δημόσιου  λόγου και βίου, καθώς και της πολιτικής αντιπαράθεσης στοχεύοντας, μέσω  της  δημαγωγίας, του άκρατου  λαϊκισμού  και φυσικά  της  εκμετάλλευσης  του ανθρώπινου πόνου, να αποκομίσουν ίδια  πολιτικά οφέλη, να  αντιστρέψουν την κακή τους  αρνητική  εικόνα, να  κερδίσουν  τελικά  πόντους  στην  διεκδίκηση  της  εξουσίας για την διακυβέρνηση  της χώρας.

Όμως κυρίες και κύριοι  συνάδελφοι, όσο και αν  γνωρίζουμε, ότι  η  τραγική υπόθεση των Τεμπών, είναι ένα πολυπαραγοντικό δυστύχημα, από σύσσωμη την αντιπολίτευση χρησιμοποιήθηκε  και  συνεχίζει  μέχρι και  σήμερα  να   χρησιμοποιείται,  ως  «πολιτικό παίγνιο». Όσο  και αν  γνωρίζουμε, ότι  πολλές  φορές  σ’αυτό  τον  λαό, σε  αυτή  τη χώρα  υπερισχύει  το  συναίσθημα  από την λογική, όσο  και  αν  γνωρίζουμε, ότι  τμήμα  της  κοινής  γνώμης  αναζητεί  σε  μόνιμη βάσιμη  θεωρίες  συνωμοσίας, εμείς  έχουμε την  ηθική υποχρέωση  να υπερασπιστούμε  την  αλήθεια, να αντισταθούμε στον λαϊκισμό, καθώς  διαθέτουμε   εδραιωμένη πεποίθηση, αλλά και  βεβαία πίστη  μέσα μας,  πως  στο τέλος η αλήθεια  θα αναδυθεί και θα αποδειχθεί  πέραν πάσης  αμφιβολίας, η λογική  θα υπερισχύσει  του απολύτως  δικαιολογημένου στην παρούσα φάση συναισθήματος, και ότι  οι θεωρίες  συνωμοσίας  θα καταπέσουν, όταν  η  υπόθεση αρθεί  στις  αίθουσες  των Δικαστηρίων, καθώς τότε  τον λόγο  θα  τον έχει η ανεξάρτητη Ελληνική Δικαιοσύνη, η μόνη  σε κάθε περίπτωση, αρμόδια  για την ανεύρεση των πραγματικών  ενόχων,   την απόδοση  ευθυνών και  την καταδίκη  των  υπευθύνων.

Κλείνοντας  κυρίες και κύριοι  συνάδελφοι,

Μέχρι σήμερα, συναισθάνομαι βαθιά τον πόνο που βιώνουν οι συγγενείς των θυμάτων, οι τραυματίες και η ελληνική κοινωνία συνολικά.

Ως πολιτικός, ως άνθρωπος, ως μητέρα, αλλά και ως αντιπρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής που συστάθηκε για την υπόθεση των Τεμπών, εκτέλεσα το θεσμικό μου καθήκον, με πλήρη επίγνωση του αυξημένου μου ρόλου και της σοβαρότητας της κατάστασης.

Είμαι βεβαία άλλωστε  πως  η πολιτική διαδρομή του καθενός και της καθεμίας από εμάς, που ως νόμιμα και δίκαια εκλεγμένοι εκπρόσωποι του κυρίαρχου ελληνικού λαού, στεκόμαστε σε αυτό εδώ το βήμα, θα κριθεί όταν έρθει  η  ώρα, από το αξιακό  σύστημα, το  ήθος και την αξιοπρέπεια  με την οποία επιλέξαμε  ο καθένας  από  εμάς, να διανύσουμε τα χιλιόμετρά μας.

Από τις επιλογές, των εύκολων οδών ή των δύσβατων μονοπατιών…

Από την συνειδητή  απόφασή  μας, να τιμούμε τον όρκο μας προς  την πίστη μας, την πατρίδα μας, το δημοκρατικό πολίτευμα, το Σύνταγμα και τους  νόμους του κράτους, με όποιο πολιτικό κόστος, με όποιο  τίμημα.

Σας  ευχαριστώ

Δριμύ κατηγορώ απηύθυνε χθες από το Βήμα της Βουλής, η Βουλευτής Τρικάλων και Γραμματέας Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας, Κατερίνα Παπακώστα, με αφορμή την αναπαραγωγή της δήλωσης του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ περί sugar daddies, από τον Κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματος, Νίκο Καραθανασόπουλο .

«Σας επιστρέφω παλαιότερη φράση του Γενικού σας Γραμματέα «αυτοί είστε!». Άθλιοι, υποκριτές, κατώτεροι των περιστάσεων για ακόμη μία φορά, διακατεχόμενοι από νοοτροπίες, οι οποίες είναι άκρως συντηρητικές, φοβικές και αντιμεταρρυθμιστικές», δήλωσε χαρακτηριστικά, στην χθεσινή ομιλία της στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, για την αναβάθμιση των Δημόσιων Πανεπιστημίων.

Η Βουλευτής κατηγόρησε το ΚΚΕ, αλλά και το σύνολο των κομμάτων της αριστεράς για παντελή έλλειψη προοδευτικού πνεύματος, αλλά και για υποκριτική συμπεριφορά και πλήρη αδράνεια απέναντι σε κάθε μορφή επίθεσης απέναντι στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, κάνοντας μάλιστα ειδική αναφορά και στο θέμα των πρότυπων και πειραματικών σχολείων, για τα οποία η ίδια είχε δεχθεί επίθεση από την αντιπολίτευση λίγα χρόνια πριν, όταν επί Υπουργίας Νίκης Κεραμέως διεκδίκησε και κατάφερε την δημιουργία 2 σχολείων στον νομό Τρικάλων.

Η κ. Παπακώστα τόνισε πως η κυβέρνηση επιδιώκει να μετατρέψει την εκπαίδευση σε έναν κοινωνικό ανελκυστήρα που θα οδηγήσει τη νεολαία σε μία επιτυχημένη πορεία, προσφέροντας ισότιμα με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη εργαλεία προόδου και ανάπτυξης. «Θέλουμε για την επόμενη γενιά να δώσουμε τις καλύτερες δυνατές ευκαιρίες, έτσι ώστε να μπορούν να συναγωνιστούν και να ανταγωνιστούν σε ένα διεθνές επίπεδο με ίσες ευκαιρίες, με ίσες δεξιότητες, με τα ίδια προσόντα», είπε κλείνοντας.

Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο: https://youtu.be/tm3kMWtErH0?si=FJCXu66lkSkR_no9

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία της στην Ολομέλεια:

Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η επιβολή διδάκτρων αναγκάζει φοιτήτριες να αναζητούν sugar daddies για να καλύψουν τις σπουδές του με γνωστά ανταλλάγματα φυσικά, το ξέρετε. Πρόκειται για την πιο κατάπτυστη, την πιο απαράδεκτη, σεξιστική και άκρως υποτιμητική, όσον αφορά το γυναικείο φύλο, δήλωση.

Αντί, κύριε Καραθανασόπουλε, να έρθετε εδώ και να ζητήσετε ταπεινά συγνώμη για τη δήλωση του Γενικού σας Γραμματέα, είχατε το θράσος να επαναλάβετε από του Βήματος αυτή τη φράση. Ξέρετε κάτι; Σας επιστρέφω παλαιότερη φράση του Γενικού σας Γραμματέα «αυτοί είστε!». Άθλιοι, υποκριτές, κατώτεροι των περιστάσεων για ακόμη μία φορά, διακατεχόμενοι από νοοτροπίες, οι οποίες είναι άκρως συντηρητικές, φοβικές και αντιμεταρρυθμιστικές. Κάθε φορά ερχόσαστε εδώ σε όποιο μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο και αν φέρει η παρούσα Κυβέρνηση, αλλά και η προηγούμενη, κουνώντας τη σημαία της προοδευτικότητας. Ποτέ δεν ήσασταν προοδευτικοί. Πάντοτε η Αριστερά ήταν ό,τι πιο συντηρητικό υπήρξε σε αυτή τη χώρα. Ήταν ό,τι πιο οπισθοδρομικό. Μιλάτε εσείς για τα δημόσια πανεπιστήμια; Και αναφέρομαι γενικότερα στην Αριστερά.

Άκουσα με πολύ προσοχή προηγουμένως τον κ. Τσακαλώτο. Θα μας μιλήσει ο κ. Τσακαλώτος για το δημόσιο πανεπιστήμιο; Σε μία πολύ γρήγορη ανίχνευση στο google του βιογραφικού του είδα ότι πήγε σχολείο στο Saint Paul, πανεπιστήμιο στο Σάσσεξ, κολλέγιο στο Quenns και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Για να κάνουμε, λοιπόν, μία ανίχνευση πόσοι από εμάς εδώ μέσα σπουδάσαμε σε ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια και πόσοι από εμάς σήμερα στέλνουμε τα παιδιά μας σε δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια και ερχόσαστε σήμερα εσείς να μας πείτε ότι δήθεν πονάτε το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο περισσότερο από εμάς; Την επιχειρηματολογία σας να ακούσω, παρακαλώ. Ποιοι, πότε, πού; Κάθε φορά που το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο βαλλόταν από πανεπιστημιακούς και μη, δημιουργώντας άντρο ανομιών; Πότε; Ούτε μία φορά δεν καταδικάσατε συμπεριφορές που έβαλαν εναντίον των φοιτητών και των εκπαιδευτικών. Πότε η Αριστερά βγήκε και καταδίκασε συμπεριφορές, όταν γινόταν τσιμεντοποίηση, τουβλοποίηση; Τοίχους χτίζατε για να κλείσετε τους πανεπιστημιακούς, όταν δεν σας άρεσαν οι απόψεις τους. Πότε εσείς υπερασπιστήκατε το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο; Πότε υπερασπιστήκατε το δημόσιο πανεπιστήμιο, όταν αυτό κάθε φορά βαλλόταν από αντικοινωνικές κι αντιθεσμικές συμπεριφορές που έβαλαν ευθέως κατά της ασφάλειας του ιδίου;

Δεν διέκοψα κανέναν. Άκουσα όλους με πάρα πολύ προσοχή. Διέκοψα μόνο, όταν άκουσα άθλια δήλωση μέσα σε αυτό το Ελληνικό Κοινοβούλιο και είναι ντροπή να ακούγονται τέτοια πράγματα και να μην καταδικάζονται. Ποιος υποστηρίζει το ελληνικό δημόσιο σχολείο; Και αναφέρομαι ξανά στην Αριστερά.

Πριν από μερικά χρόνια στο νομό μου, στην περιφέρειά μου, υπήρξε η απόφαση της Υπουργού τότε της κ. Κεραμέως να δημιουργήσει πρότυπα και πειραματικά σχολεία, δηλαδή σχολεία, τα οποία αναβαθμίζουν το ελληνικό δημόσιο σχολείο. Γιατί; Διότι προσφέρει εκπαίδευση, η οποία αγγίζει την παρεχόμενη από ιδιωτικά σχολεία με μία μικρή διαφορά, μεγάλη κατά τη δική μας άποψη, ότι εκεί δεν υπήρχε η υποχρέωση καταβολής κανενός διδάκτρου. Ποια ήταν η άποψη, λοιπόν, τότε της Αριστεράς, που κόπτεται τόσο για τις ανισότητες ανάμεσα στην ιδιωτική και τη δημόσια εκπαίδευση;

Έχω δεχθεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την πιο σφοδρή επίθεση που έχει δεχθεί ποτέ Βουλευτής από τους Αριστερούς του Νομού Τρικάλων, γιατί; Διότι θεώρησαν ότι η ίδρυση πειραματικών και πρότυπων σχολείων στο Νομό Τρικάλων  δρα, μάλλον, εναντίον των φτωχών και μικρομεσαίων παιδιών, που δεν μπορούν να πάνε δήθεν σε ένα ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο. Αλήθεια τώρα; Αυτό το οποίο επιζητάτε είναι η ισοπέδωση του να είμαστε όλοι ίδιοι, του να μην εκφεύγει κανένας, του να μη δίνουμε τη δυνατότητα των επιλογών; Το είπε, προηγουμένως, ο συνάδελφος ο κ. Σιμόπουλος, ότι αυτό το οποίο επιδιώκουμε εμείς είναι η δυνατότητα του να υπάρχουν επιλογές για όλους.

Οι πλούσιοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ανέκαθεν μπορούσαν να πάνε και να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Το πρόβλημα δεν ήταν γι’ αυτούς. Πήγαιναν, πάνε και θα πηγαίνουν. Το πρόβλημα είναι για τα δικά μας παιδιά, για τα παιδιά των οικογενειών που επιθυμούν η εκπαίδευση να αποτελεί εκείνο τον κοινωνικό ανελκυστήρα που θα τους οδηγήσει σε μία επιτυχημένη πορεία και υπάρχουν άνθρωποι μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο, μεταξύ των οποίων και εγώ, που θα μπορούσαν ενδεχομένως να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Οι γονείς μου ήταν απόδημοι, μπορούσαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό, αλλά προτίμησαν να τα στείλουν στην Ελλάδα για να σπουδάσουν, για να μετέλθουν της ελληνικής δημόσιας παιδείας και δεν επιτρέπω σε κανέναν προσωπικά να θεωρεί ως δικό του κεκτημένο προνόμιο ότι μόνο εκείνος ή εκείνη η παράταξη ενδιαφέρεται, αγαπά και στηρίζει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο.

Το παρόν νομοσχέδιο σε ένα σύνολο διακοσίων εβδομήντα άρθρων, στα τρία τέταρτα μιλάει για τη στήριξη του ελληνικού δημοσίου πανεπιστημίου, πρώτου και καλύτερου του Δημοκριτείου, στο οποίο έχει την τιμή να φοιτά και η δική μου κόρη, όπως και πολλών άλλων υποθέτω. Ερχόμαστε εμείς εδώ, λοιπόν, και λέμε ότι στηρίζουμε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, το οποίο  θα αποτελεί στο επόμενο χρονικό διάστημα ένα από τρία μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας, ερχόμαστε και ρυθμίζουμε το Ανοιχτό Ελεύθερο Πανεπιστήμιο και γενικώς, ενισχύουμε την τριτοβάθμια εκπαίδευση, γιατί πραγματικά θέλουμε να μπορεί να προσφέρει τις δυνατότητες σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες σε μία σύγχρονη δημόσια εκπαίδευση, η οποία πραγματικά θα ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά και στα σύγχρονα πρότυπα.

Ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει μεγαλύτερο προσόν για μία πολιτική ηγεσία από το να μπορεί να αφουγκράζεται τη ζώσα πραγματικότητα και να προσαρμόζεται σε αυτήν. Ο Μαρσέλ Προυστ σε έναν από τους πιο διάσημους στοχασμούς του έλεγε πως το αληθινό ταξίδι ανακάλυψης δεν είναι να αναζητήσεις καινούργια τοπία, αλλά να έχεις καινούργια μάτια και εμείς αυτά τα μάτια να είστε σίγουροι ότι τα διαθέτουμε, διότι θέλουμε να δημιουργήσουμε για την επόμενη γενιά τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Θέλουμε για την επόμενη γενιά να δώσουμε τις καλύτερες δυνατές ευκαιρίες, έτσι ώστε να μπορούν να συναγωνιστούν και να ανταγωνιστούν σε ένα διεθνές επίπεδο με ίσες ευκαιρίες, με ίσες δεξιότητες, με τα ίδια προσόντα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Ακόμα μία καίρια τοποθέτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, από την Βουλευτή ΝΔ, Κατερίνα Παπακώστα, η οποία στη συζήτηση επί του νομοσχεδίου του Υπ. Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, σχετικά με τη λήψη μέτρων αποτροπής και αντιμετώπισης της οπαδικής βίας, έθεσε προ των ευθυνών τους όλους τους εμπλεκόμενους με τον αθλητισμό φορείς.

«Δημιουργούμε συνθήκες αποκλεισμού για κάθε παραβατική συμπεριφορά, πρόθεση ή ενέργεια είτε αυτή προέρχεται από οργανωμένα σωματεία, είτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είτε ακόμη και από μεμονωμένα άτομα», ανέφερε, τονίζοντας πως ο μηχανισμός που υιοθετείται βασίζεται σε όρους διαφάνειας και αναλογικότητας στην επιβολή κυρώσεων.

Η κ. Παπακώστα χαρακτήρισε την οπαδική βία ως μία «ολοκληρωτικά στρεβλή και αποπροσανατολισμένη έκφραση υποστήριξης προς τα αθλητικά σωματεία», η οποία με τα χρόνια έλαβε την πλέον «τρομακτική της μορφή, αυτή του εγκληματικού φανατισμού που εξισώνει τα θύματά του με τρόπαια». Κάνοντας έκκληση για κοινοβουλευτική συσπείρωση απέναντι στην απειλή αυτή, μίλησε για την ανάγκη σύστασης μίας «αμυντικής σύμμαχίας» απέναντι στην οπαδική βία, τονίζοντας παράλληλα τη σημασία της συνέπειας στην κυβερνητική στρατηγική, αλλά και την ανάγκη αυστηροποίησης των μέτρων, ώστε να επιτευχθεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

«Θέτουμε τις βάσεις που θα μας οδηγήσουν αργότερα στην υιοθέτηση πολιτικών πρόληψης και στην ανάπτυξη προγραμμάτων εκπαίδευσης και καλλιέργειας μιας υγιούς φιλαθλητικής φιλοσοφίας», ανέφερε χαρακτηριστικά ενώ τόνισε πως «Οι φωνές της βίας πρέπει να πάψουν να ακούγονται μέσα από το σκοτάδι και να έρθει ο καθένας μας αντιμέτωπος με τις επιλογές του και τις πράξεις του».

Η Βουλευτής, τέλος, δεν παρέλειψε να εκφράσει την ικανοποίησή της για την ρύθμιση των οφειλών ρεύματος των αγροτών, ζήτημα το οποίο εισήχθη ως τροπολογία στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο, αναφέροντας πως «στη Θεσσαλία, που μετράει ακόμα τις πληγές της, κάθε ανάλογη πρωτοβουλία, μπορεί να ανακουφίσει στ’αλήθεια τους συμπολίτες μας».

Βρείτε εδώ το σχετικό βίντεο της ομιλίας: https://youtu.be/bnwhnRzACGM

Δείτε παρακάτω ολόκληρο κείμενο της ομιλίας στην Ολομέλεια:

Κύριε Πρόεδρε,

Σήμερα είναι πράγματι ημέρα τιμής και μνήμης των ηρώων μας, του αντιναυάρχου Βλαχάκου, του υποπλοιάρχου Καραθανάση και του αρχικελευστή Γιαλοψού, καθώς υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας εν ώρα καθήκοντος με αυταπάρνηση έχασαν την ζωή τους, θυμίζοντας σε όλους εμάς ότι τίποτε από ό,τι απολαμβάνουμε σήμερα με τόση ευκολία, με ύψιστο αγαθό την ελευθερία, δεν κερδίζεται και δεν αποκτάται δίχως θυσία.

Θα ήθελα, επίσης, πριν ξεκινήσω την ομιλία μου να εκφράσω την ικανοποίησή μου τόσο προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Σκυλακάκη όσο και προς τον Υπουργό, κ. Βρούτση που συμπεριέλαβε την σχετική τροπολογία, σχετικά με την ρύθμιση των οφειλών των πληγέντων της Θεσσαλίας καθώς ως προερχόμενη από ένα νομό που ακόμη μετρά τις πληγές του από την κακοκαιρία Daniel, αυτή τη σφοδρή κακοκαιρία, τον νομό Τρικάλων, νοιώθουμε ότι τέτοιου είδους ρυθμίσεις και πρωτοβουλίες, ανακουφίζουν πραγματικά τους πληγέντες συμπολίτες μας.

Όσον αφορά στο νομοσχέδιο, παρακολουθώντας τη συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή όλες αυτές τις μέρες, αναρωτήθηκα αν πραγματικά έχει καταστεί σαφές σε όλους ποιο είναι το τέρας που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε. Τι είναι η οπαδική βία και γιατί μέχρι σήμερα δεν κατέστη εφικτό να ελεγχθεί, παρά διογκώθηκε πολλαπλασιάζοντας δυστυχώς τον αριθμό των θυμάτων της. Είναι αποτέλεσμα ελλιπών μέτρων ασφαλείας στις αθλητικές εγκαταστάσεις; Είναι προϊόν μιντιακής προπαγάνδας; Είναι συνέπεια κοινωνικοοικονομικών παραγόντων και έλλειψης παιδείας; Είναι μια διαστρεβλωμένη -θα μου επιτρέψετε την έκφραση- ακόμα και διεστραμμένη έκφραση της ένθερμης υποστήριξης των φιλάθλων που υποκινείται ή δεν ελέγχεται αποτελεσματικά από τα αθλητικά σωματεία; Ή μήπως το γινόμενο όλων των παραπάνω;

Πρόκειται κατά την ταπεινή μου άποψη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για μια ολοκληρωτικά στρεβλή και αποπροσανατολισμένη έκφραση υποστήριξης προς τα αθλητικά σωματεία. Ή τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε. Ο λεγόμενος χουλιγκανισμός συμπορεύεται με τον αθλητισμό ήδη από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και πρωτοεκφράστηκε ως αντιδραστική τάση εντός γηπέδου σχετιζόμενη με το αγωνιστικό αποτέλεσμα. Σύντομα όμως αποσυσχετίζεται από αυτό, απελευθερώνεται από τα στενά χωροταξικά όρια του γηπέδου, οργανώνεται συστηματικά και ισχυροποιείται με την παντιέρα μιας οργανωμένης αδικίας σε βάρος των σωματείων του αθλητισμού και του ίδιου του ανθρώπου.

Κάπως έτσι λοιπόν ερχόμαστε σήμερα να αντιμετωπίσουμε την πιο τρομακτική του μορφή που δεν είναι άλλη από τον εγκληματικό φανατισμό που εξισώνει τα θύματά του με τρόπαια. Με το τέρας αυτό είναι η αλήθεια πως αναμετρήθηκαν πολλές ελληνικές Κυβερνήσεις μέχρι σήμερα με διαφορετικές στρατηγικές θεωρήσεις και τακτικές κάθε φορά. Τολμώ να πω όμως πως αυτή η έλλειψη συνέπειας και δέσμευσης απέναντι σε υιοθετούμενες πολιτικές και η διαρκής μεταπήδηση σε νέες κρινόμενες ως αποτελεσματικότερες δεν έδωσε τελικά την ευκαιρία σε καμία να δοκιμαστεί αρκετά και να επιφέρει αποτελέσματα. Και εξηγούμαι δανειζόμενη τα λόγια του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Φλωρίδη, ο οποίος τονίζει πως «η συνεπής και μακρόχρονη εφαρμογή του νόμου είναι αυτή που διαπλάθει συνείδηση».

Το «ατού» της υπό συζήτηση ρύθμισης είναι ακριβώς αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι με την κύρωση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου για τα μέτρα, για την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας, δεν αλλάζουμε στρατηγική εξαιτίας των νέων περιστατικών που καταγράφηκαν. Παραμένουμε πιστοί στην αρχική στρατηγική και την ενισχύουμε, αυστηροποιώντας τις ποινές, εμπλουτίζοντας τα εποπτικά μέσα, πολλαπλασιάζοντας τα επίπεδα των ελέγχων, διευρύνοντας τις συνεργασίες ώστε να συμπεριλάβουμε όλους τους σχετιζόμενους με τον αθλητισμό φορείς στην αμυντική συμμαχία που χτίζουμε ενάντια στην οπαδική βία. Και αυτό, όπως τόνισε επανειλημμένως και ο Αναπληρωτής Υπουργός, κ. Βρούτσης, αποτελεί μόνο την αρχή η οποία λειτουργεί ως προάγγελος ενός νέου αθλητικού νόμου ο οποίος θα ακολουθήσει για να εμπλουτίσει το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο με ένα ευρύ φάσμα μέτρων και στρατηγικών πρόληψης και αντιμετώπισης των περιστατικών.

Παράλληλα, λοιπόν, με όλα τα παραπάνω δημιουργούμε συνθήκες αποκλεισμού για κάθε παραβατική συμπεριφορά, πρόθεση ή ενέργεια είτε αυτή προέρχεται από οργανωμένα σωματεία, είτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είτε ακόμη και από μεμονωμένα άτομα. Και πώς θα το επιτύχουμε αυτό; Με διαφάνεια και με επιβολή αναλογικών κυρώσεων. Οι φωνές της βίας πρέπει να πάψουν να ακούγονται μέσα από το σκοτάδι και να έρθει ο καθένας μας αντιμέτωπος με τις επιλογές του και τις πράξεις του.

Μέσω του συστήματος ηλεκτρονικής ταυτοποίησης υλοποιούμε το πρώτο σημαντικό βήμα ως προς την αναγνώριση των υποκινητών και πιθανών δραστών αλλά και τη διασφάλιση ενός προστατευμένου αθλητικού περιβάλλοντος για τους σύννομους φιλάθλους και συμπληρώνουμε με την κάλυψη των κενών του νόμου περί καμερών ο οποίος πλέον διαθέτει συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για τον έλεγχο λειτουργίας των εποπτικών συστημάτων ασφαλείας, την καταγραφή του υλικού και την αποστολή του στις αρμόδιες εποπτικές αρχές. Η δε διεύρυνση των κυρώσεων, η αύξηση των προστίμων και η καθιέρωση για πρώτη φορά ως προϋπόθεση για την καταβολή χρηματοδοτήσεων προς τις αθλητικές ανώνυμες εταιρείες και τα τμήματα αμειβομένων αθλητών, την μη επιβολή κατ’ επανάληψη κυρώσεων για παραβατικές συμπεριφορές αποσκοπεί στη συσπείρωση όλων των αρμόδιων φορέων προς την κατεύθυνση της αποτροπής και της υιοθέτησης κουλτούρας πρόληψης.

Ήδη, λοιπόν, από το πρώιμο αυτό βήμα αλλαγής του αθλητικού σκηνικού παρατηρείται μια ολιστική προσέγγιση η οποία αποδίδει κλιμακωτά την ευθύνη σε όλους ανεξαιρέτως τους συμμετέχοντες και εμπλεκόμενους στις αθλητικές διοργανώσεις. Ανάμεσά τους βρίσκονται σαφώς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία εκτιμάται ότι ακόμα και παρουσιάζοντας ως προφητεία -αν μου επιτρέπετε την έκφραση- την εκδήλωση φαινομένων βίας στους αθλητικούς χώρους συμβάλλουν πολύ πιθανόν τελικά στη υποκίνηση υποσυνείδητα των επεισοδίων.

Λαμβάνοντας, μάλιστα, υπόψη τις επιστημονικές μελέτες που μιλούν για τη δύναμη του μιμητισμού, οφείλουμε όχι μόνο να αποτρέψουμε την υποκίνηση βίαιων συμπεριφορών, αλλά και να περιορίσουμε αποτελεσματικά ακόμα και την προβολή τους, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε νέα, ακόμα μεγαλύτερης έκτασης, περιστατικά στο μέλλον. Υιοθετούμε, μάλιστα, μια μορφή αστυνόμευσης με βάση την πληροφορία, αφού με την χρήση των εποπτικών μέσων και μέσω της σύστασης Εθνικής Επιτροπής Συντονισμού -στην οποία θα συμμετέχουν κυβερνητικοί εκπρόσωποι, αθλητικά σωματεία, η ΕΛ.ΑΣ., ο Πρόεδρος της ΔΕΑΒ και άλλοι- θα μπορούμε να αξιολογούμε τα περιστατικά και τις τάσεις, να συντάσσουμε προτάσεις για την περιοδική αναθεώρηση του εθνικού νομικού κανονιστικού και διοικητικού πλαισίου και να βελτιώνουμε την αποτελεσματικότητα του προσωπικού δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλειας και προστασίας.

Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, θέτουμε τις βάσεις που θα μας οδηγήσουν αργότερα στην υιοθέτηση πολιτικών πρόληψης, οι οποίες θα βασίζονται στην αναγνώριση των δεδομένων του προβλήματος για την ανάπτυξη προγραμμάτων εκπαίδευσης και καλλιέργειας μιας υγιούς φιλαθλητικής φιλοσοφίας.

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο εμβληματικό έργο της ψηφιακής χαρτογράφησης του αθλητικού χώρου που επιχειρείται μέσω του πληροφοριακού συστήματος e – Kouros, το οποίο διαλειτουργώντας με άλλα συστήματα του δημοσίου μεταφέρει με έξυπνο τρόπο και φιλικό, εννοείται, προς τον πολίτη τον αθλητισμό στη νέα ψηφιακή εποχή, αναβαθμίζοντας το επίπεδο υπηρεσιών και ενισχύοντας τη διαφάνεια, την πρόσβαση στην πληροφορία και το αίσθημα ασφάλειας των φιλάθλων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακόμα μία φορά σε αυτό εδώ το Κοινοβούλιο η Κυβέρνηση επιχειρεί σημαντικές τομές που έχουν ως στόχο να ανατρέψουν τα κακώς κείμενα της χώρας. Η βία, όμως, είναι πολυπρόσωπη και, όπως απέδειξε, δεν περιορίζεται στα στενά όρια ενός γηπέδου, μιας γειτονιάς ή μιας ομάδας αθλητών και ανθρώπων. Είναι στο χέρι μας να μην αυτοπεριοριστούμε και εμείς στα όρια των ιδεολογικών μας αντιλήψεων και αν στ’ αλήθεια θέλουμε να την αποτρέψουμε, να αφήσουμε τα λόγια και με ομοφωνία να ταχθούμε με πράξεις απέναντί της πιο ισχυροί και πιο ενωμένοι από ποτέ.

Σας ευχαριστώ πολύ.