Σε μια περίοδο διεθνούς αβεβαιότητας, με την Ευρώπη να αναζητά νέες ισορροπίες και τις γεωπολιτικές εντάσεις να επαναχαράσσουν σύνορα και συμμαχίες, η Ελλάδα καταφέρνει κάτι σπάνιο. Να προβάλλει ως νησίδα σταθερότητας, αξιοπιστίας και οικονομικής ανθεκτικότητας.
Ίσως κάποιους τους βολεύει να ισχυριστούν πως αυτό συνέβη τυχαία. Όμως στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, όχι συμπτώσεων. Είναι η απόδειξη ότι η σοβαρότητα, η μεθοδικότητα και η θεσμική συνέχεια αποδίδουν.
Όταν η Ελλάδα ανακτά την επενδυτική βαθμίδα για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, δεν πρόκειται απλώς για μια θετική έκθεση αξιολόγησης. Πρόκειται για μια εθνική επανένταξη στη σφαίρα των ανεπτυγμένων οικονομιών, μια ρητή αναγνώριση ότι η χώρα πέρασε από την κρίση στην αξιοπιστία, από την καχυποψία στην εμπιστοσύνη.
Η κυβέρνηση δεν επέλεξε τον εύκολο δρόμο των εντυπώσεων. Δεν κυβέρνησε με λόγια και υποσχέσεις, αλλά με πράξεις. Δεν έταξε τα πάντα σε όλους. Δεν υπέκυψε στον πειρασμό του λαϊκισμού. Και σήμερα, ο Έλληνας πολίτης απολαμβάνει ένα κράτος με θετικό ρυθμό ανάπτυξης, μείωση ανεργίας, συγκρατημένο πληθωρισμό, κοινωνικές ενισχύσεις που δεν αποτελούς ελεημοσύνη αλλά μερίδιο στην πρόοδο.
Και κάθε διεθνής αναγνώριση της χώρας, μας προσφέρει πολλά περισσότερα από οικονομικό όφελος… Μας αποδίδει θεσμική υπόσταση, επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα είναι πλέον ένας αξιόπιστος εταίρος. Ένα σοβαρό κράτος!
Η αντιπολίτευση βέβαια, επιχειρεί να πείσει ότι η πρόοδος είναι «λογιστική», ότι δεν «ακουμπά» την κοινωνία. Μα τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο αφελές, ή πιο επικίνδυνο. Γιατί, στον αντίποδα της σταθερότητας, δεν υπάρχει ουδετερότητα. Υπάρχει οπισθοδρόμηση. Υπάρχει απορρύθμιση. Και η Ιστορία, δυστυχώς, το έχει αποδείξει στη χώρα μας πολλές φορές…
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει κοινωνική πολιτική χωρίς σταθερά δημόσια οικονομικά. Δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας χωρίς φερέγγυα αγορά. Δεν υπάρχει ΕΣΥ χωρίς προϋπολογισμό που να μπορεί να το στηρίξει. Κι αυτά δεν χτίζονται με πομφόλυγες και φληναφήματα.
Η Ελλάδα που διαπραγματεύεται, που δεν επαιτεί. Η Ελλάδα που εξάγει τεχνογνωσία, που προσελκύει στρατηγικές επενδύσεις. Η Ελλάδα που δεν είναι πλέον η «ειδική περίπτωση» της Ευρώπης, αλλά μέρος της λύσης. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που κάποιοι δυσκολεύονται να δεχτούν.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα έχουν λυθεί. Όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι, μέσα σε μια πενταετία, η χώρα γύρισε σελίδα. Και αυτή η αλλαγή δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι αλλαγή παραδείγματος. Είναι αλλαγή κουλτούρας διακυβέρνησης. Και δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε!
